ماه تی‌تی

چشم‌هایم را بستم و خودم را سپردم به دست جاده. جاده‌ای که هرچه می‌رفتیم مرا از بستر عاشقانه‌هایم دورتر می‌کرد. آنقدر دور که باید پس از آن فقط با چشم‌های بسته و در عالم رویا لمس‌شان می‌کردم. دلم از حالا برای همه‌شان پر می‌کشید. آهی کشیذم وشروع کردم به زمزمهٔ لالایی که بی‌بی گلبانو شب‌های کودکی‌ام را با آن نوا می‌بخشید.