رفتارشناسی سیاسی نیروهای اجتماعی در سیاست خارجی

انتشارات نگاه معاصر منتشر کرد:
سیاست خارجی به مثابه هنرممکنات، نه به برآیند و منطق نتایج که بیشتر به فرآیند و منطق تناسب سیاست التفات دارد. با طلیعه دولت مدرن به عنوان رستنگاه سیاست خارجی، تجمیع سطوح خرد (نیروهای اجتماعی فروملی)، میانی (سیاستگذاران و تصمیم گیران) و کلان (نظام بین الملل) به آماج تحلیلی آن بدل گشت. سیاست خارجی با تقدس زدایی از علم سیاست و روابط بین الملل، آنها را از برج عاج انتزاعیات به زیر کشاند و ضمن نشان دادن کمبودهایشان، به مثابه یک علم تطبیقی، اندماجی از علم سیاست و روابط بین الملل ایجاد کرد. طبق این دگرش، پویایی سیاست خارجی ضمن سُرایش انفعال و ایستایی سیاست داخلی و بین الملل، آیتی برای محرومیت علوم سیاسی و روابط بین الملل از غنای لازم جهت فهم رفتار دولت‌ها در عرصه بین الملل عرضه کرد.