دروغگو

انتشارات بیدگل منتشر کرد:
دروغگو را می‌توان در زمره بهترین کمدی‌های کارلو گولدونی بشمار آورد. این کمدی برای نخست در بهار ۱۷۵۰ در (من توا) (رادگاه آرلکینو) روی صحنه رفته است. گولدونی در این نمایش نامه و با الهام از کمدی فرانسوی دست روی یکی از صفات مذموم بشری می‌گذارد و بر پایهٔ داستان خود را با دو خط روایی جلو می‌برد. چی پولا منتقد ایتالیایی می‌نویسد: اگر مولیر با تکیه بر صفت خساست، هارپاگون را خلق و کمدی خسیس‌اش را جاودانه کرد، گولدونی با (للیو) و دورغگویی‌های بی‌امانش این کار را انجام می‌دهد. گولدونی در ماهیت کمدیادلارته تغییرات بنیادی ایجاد می‌کند و از آن جمله (بریگلا) است که در کمدیادلارته همواره به عنوان یک زانی (نوکر) معرفی شده، اما در اینجا در مقام دوست و مشاور فلوریندو جوان عاشق پیشهٔ کمدی ظاهر می‌شود.
کارلو گولدونی متولد ۱۷۰۷ در ونیز و درگذشته به سال ۱۷۹۳ در پاریس است. ولتر او مولیر ایتالیا می‌نامد. به راستی باید گولدونی را مهم‌ترین کمدی نویس تمام رنسانس در ایتالیا دانست. کسی که سنت‌های نمایشی (تئاتر ماسک) را در ریختار نمایشنامه مدون کرد و اصطلاحات اساسی‌اش جانی دوباره به کمدیا دلارته بخشید.
تا امروز و بعد از گذشت بیش از دویست سال از مرگ او صحنه‌های بزرگ تئاتر جهان هیچ گاه از آثارش خالی نبوده است.
مجموعه نمایشنامه‌های بیگدل، مجموعه‌ای منحصر بفرد از نمایشنامه‌هایی است که تا به حال به فارسی‌ترجمه نشده‌اند و یاترجمهٔ مجددی از نمایشنامه‌هایی خواهد بود که از هر جهت لزوم‌ترجمهٔ دوبارهٔ آن‌ها حس می‌گردد.