ساعتی در دنیا هنوز

انتشارات نگاه معاصر منتشر کرد:
سفر دلیل می‌خواهد. اینکه سفر من چرا آغاز شد، بیشتر شبیه آن بود که گویی قلبم یا هر عضو دیگری که ثقل احساس به آن آویخته است، دیگر دنبالم نمی‌آمد. دلم از دوردست‌ها کشیده می‌شد و پی رهایی بال می‌گستراند. مقصد نمی‌دانست، حال که از کیفیت بودنش گریزان بود. با شک در مسیر زیستن قدم می‌گذاشتم. هر روز به شیوه بودنم و زندگی آسوده نمای اطراف نامطمئن‌تر می‌شدم. نه شیوه انبوه مردمان را همسو با خود می‌دیدم و نه آنچه می‌دانستم، برای یک زندگی نو کافی بود. دیدن صورت‌های تراشیده و کراوات‌های رنگ به رنگ آدم‌های در قطار که هر صبح آرام اما ترسناک به محل کارشان می‌رفتند، صفحهٔ مغزم را سیاه می‌کرد.