سه نمایش در یک دکور

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:
زن: کاش قادر بودم مجابت کنم. تو دنیایی فهم و مهربونی و من دنیایی دلهره دلهره دلهره. حرف هجوی نزنم، رفتار جلفی نکنم که یهو از چشمت بیفتم، با تو همه چیز تو چهارچوب نظم بود و عقل و ادب. من یکی که نه نظم داشتم نه ادب. عقل شم که چه می‌دونم؟ نع بابا دیوونه ت بودم، اصلا عقل کجا بود؟ می‌دیدمت دلم پر می‌کشید عین پیشی گربه هی پنجولت بگیرم، هی جیغ و ویغ کنم میاوو… [با لحن مرد] دخترجون، متین، مؤدب، معقول! ورزشت منظمه؟ درس و دانشگاهت مرتبه؟ آتیه دختر، به آتیه و آینده ت واقع بینانه نگاه میکنی؟ [با لحن معمولی] نع بابا، مرده شور آتیه! چه فایده آتیه‌ای باشه… [منقلب] دنیایی باشه و نازنینم، تو توش نباشی؟ آخ شاعر… دفترچه رو فرستادم بشه دیوان اشعارت، چرا انتشارش شد شیشهٔ عمرت؟ اون کتاب نشد قاتق نونت، شد قاتل جونت!
بخشی از نمایشنامه