قربانی

انتشارات ماهی منتشر کرد:

قربانی کتابی استثنایی است؛ روایتی از آن‌سوی جبههٔ جنگ جهانی دوم، روایتی از اوضاع کشورهای تحت اشغال جبهه متحدین آلمان و ایتالیا از دل اردوگاه فاتحان سال‌های اول جنگ. کورتزیو مالاپارته خبرنگاری ایتالیایی بود که با سمت سروانی در کشورهای مختلف جبهه متحدین می‌گشت و خاطراتش را مخفیانه می‌نوشت. او بلافاصله بعد از پایان جنگ این خاطرات را در قالب کتاب قربانی منتشر کرد، کتابی که خیلی زود به یکی از پرفروش‌ترین آثار آن دوره تبدیل شد.
کورتزیو مالاپارته در سال ۱۸۹۸ در پراتو، نزدیک فلورانس، به دنیا آمد. در ۱۹۱۴ که شانزده‌ساله بود، از مدرسهٔ چکونینی که در آن‌جا به تحصیل اشتغال داشت، گریخت و ایتالیا را که در آن زمان هنوز بی‌طرف مانده بود، ترک گفت. پای پیاده از مرز گذشت، به فرانسه رفت و به عنوان سرباز داوطلب در ارتش فرانسه پذیرفته شد. در شامپانی زخم برداشت و به دریافت نشان صلیب و نخل افتخار نایل آمد. کتاب او به نام فن کودتا، که نخستین کتاب بر ضد هیتلر بود، در ۱۹۳۱ در اروپا منتشر شد، اما فروش آن در ایتالیا و آلمان ممنوع گردید. بر اثر انتشار آن کتاب در ایتالیا محاکمه شد و به پنج سال تبعید به جزیرهٔ لیپاری، در شمال سیسیل، محکوم گردید. آلمانی‌ها در ۱۹۴۱ او را، به گناه مقاله‌ها و گزارش‌هایی که از جبههٔ روسیه به ایتالیا می‌فرستاد و در روزنامهٔ کوریره دلا سرا چاپ می‌کرد، توقیف و به چهار ماه اقامت اجباری در اردوگاه‌های کار محکوم کردند. مالاپارته در آن زمان در ارتش ایتالیا خدمت می‌کرد و به سمَت مخبر و رابط جنگی در جبههٔ روسیه انجام وظیفه می‌نمود. این مقالات بعدها در ۱۹۴۸ تحت عنوان ولگا در اروپا می‌زاید در پاریس در یک مجلد انتشار یافت. از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵، یعنی تا پایان جنگ جهانی دوم، در گروه «مبارزان ایتالیایی به خاطر آزادی» به فعالیت پرداخت و به عنوان افسر رابط بین سرفرماندهی نیروهای متفقین و پارتیزان‌های مبارز ملی در نبردهایی که رای آزادی اروپا از جمله ایتالیا درگیر بود، شرکت جست. مالاپارته در ۱۹۵۷ در مسکو به بیماری سرطان درگذشت.
محمد قاضی از مترجمان بنام زبان فارسی است. او در ۱۲ مرداد ۱۲۹۲ در مهاباد زاده شد. در کودکی نزد حسین حزنی مکریانی زبان فرانسوی را آموخت و شانزده ساله بود که با کمک عمویش به تهران آمد و تحصیلاتش را در دارالفنون ادامه داد. سال ۱۳۱۵ از دارالفنون دیپلم ادبی گرفت و برای تحصیل به دانشگاه تهران رفت و در رشتهٔ حقوق تحصیلاتش را ادامه داد. او در دانشگاه آموختن زبان فرانسوی را نیز پی گرفت و همیشه از بهترین شاگردان این زبان بود. قاضی در سال ۱۳۲۰، پس از اتمام تحصیل و خدمت نظام، به استخدام وزارت دارایی درآمد و در سال ۱۳۵۵ بازنشسته شد. وی در سال‌های خدمت در وزارت دارایی به کارترجمه نیز مشغول بود و در همان سال ۱۳۲۰ باترجمهٔ رمان کلود ولگرد از ویکتور هوگو کارترجمه را آغاز کرد. اگرچه قاضی تا سال ۱۳۲۹ فقط همین یک کتاب راترجمه کرده بود، پس از آن بیش از پیش به‌ترجمه پرداخت و حدود ۷۰ترجمه از آثار نویسندگان بزرگ جهان بر جای گذاشت. شمار آثار بزرگی که باترجمهٔ او شناخته می‌شود بسیار است اما اغلب دون کیشوت را بهترین‌ترجمهٔ قاضی می‌دانند که در ۱۳۳۷-۱۳۳۶ترجمه‌اش کرد و برای آن جایزهٔ بهترین‌ترجمهٔ سال را نیز از دانشگاه تهران گرفت. قاضی پس از بازنشستگی به فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پرداخت و به همین دلیل در کارنامه‌اش‌ترجمهٔ آثار رمان‌هایی برای نوجوانان نیز به چشم می‌خورد.
قاضی در ۱۳۵۴ به بیماری سرطان حنجره مبتلا شد. او برای درمان بیماری به آلمان رفت و پس از جراحیْ تارهای صوتی‌اش را از دست داد و ناگزیر به کمک دستگاه سخن می‌گفت. او با وجود این مشکل به کارترجمه ادامه داد. او در ۲۴ دی ۱۳۷۶ در تهران درگذشت و در زادگاه خود، مهاباد، به خاک سپرده شد.